Tο ξέρω χάθηκα. Mα είμαι καλά. Πρώτη φορά είμαι τόσο καλά. Πρώτη φορά είμαι τόσο... ερωτευμένη.
T' ομολογώ, δεν πίστευα πως υπάρχει αυτό το πράγμα. Πάντα το κορόιδευα. Ήταν για μένα ο έρωτας ένα χαζό παραμύθι για τα ρομαντικά κοριτσάκια, μια υπερβολή, ένας τρόπος να πουλάνε οι δακρύβρεχτες ταινίες και τα ρομαντικά μυθιστορήματα.
Λοιπόν όχι, δεν είναι έτσι. Ο έρωτας υπάρχει και πλέον αισθάνομαι τυχερή που το κατάλαβα... που το ζω. Δε με νοιάζει το πόσο θα κρατήσει αυτό... όταν είμαι πλάι του δε με νοιάζει τίποτα... απλά αφήνομαι... και το ζω...
Έχω πραγματικά πάρα πολλά να πω πάνω σ' αυτό το θέμα, μπορώ να αναλύω με τις ώρες το τι αισθάνομαι στην αγκαλιά του και το πόσο πονάει η απουσία του τώρα που χωριστήκαμε για τις γιορτές. Μπορώ να περιγράψω με κάθε λεπτομέρεια τις πιο όμορφες στιγμές που έχω ζήσει πλάι του... μα δε θα το κάνω. Μερικά πράγματα αξίζει να τα κρατάς για τον εαυτό σου...
Σας αφήνω λοιπόν κάπως έτσι. Με ένα τεράστιο χαμόγελο και πολλές πολλές καρδούλες - μπαλόνια να πετάνε γύρω μου (ξέρω, ακούγεται σαν σκηνή από χαζή ρομαντική κωμωδία, απ' αυτές που σιχαίνομαι!)
Nα περάσετε όμορφα στις γιορτές. Να έχετε ελπίδα, αισιοδοξία, να μοιράσετε όση περισσότερη αγάπη μπορείτε.
A, και μην ξεχάσετε να ερωτευτείτε!
