Δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από το να έχεις δίπλα σου αυτούς που αγαπάς.
Να νιώθεις την οικογένειά σου πλάι σου.
Μια κούπα ζεστό γάλα με hemo και μια φέτα σπιτικό κέικ για "καλημέρα".
Μια αγκαλιά... και άλλη... και άλλη...
Ένας ήρεμος καφές στον ήλιο... και να έχετε να πείτε τόσα πολλά, να συνειδητοποιείτε πως έχουν αλλάξει όλα τόσο πολύ... μα συγχρόνως να μην το νιώθεις αυτό... σαν να μην έφυγες ποτέ...
Τραγούδια γνώριμα... αγαπημένη μουσική...
Ένα φιλί και τα ΄χεις ξεχάσει όλα... η οικογένειά σου.
Μια βόλτα με τ' αυτοκίνητο.
Η θάλασσα. Τη λατρεύω τη θάλασσα.
Μια καλημέρα στον περιπτερά, ένα χαμόγελο στη γειτόνισσα... ναι, μερικές φορές είναι κουραστικό να σε ξέρουν όλοι... αλλά είναι και άλλες φορές που ακόμα κι αυτό σου φαίνεται γλυκό, ακόμα και ευχάριστο...
Η γειτονιά που μεγάλωσες. Η κουβέρτα που σε σκέπαζε όταν φοβόσουν. Το μαξιλάρι που βράχηκε με τα πρώτα σου εφηβικά δάκρυα στο σκοτάδι. Ο καναπές που έβλεπες παιδικά τα κυριακάτικα πρωινά. Τα λουλούδια στον κήπο, τα λουλούδια στο παράθυρο... Όλες αυτές οι φωτογραφίες... Χιλιάδες εικόνες, εκατομμύρια αναμνήσεις...
Ξυπνάς το πρωί κι ακούς φωνές. Γνώριμοι κι αγαπημένοι ήχοι που σου είχαν λείψει, όσο περίεργο κι αν σου φαίνεται να το πιστέψεις...
Μπορεί να είναι μόνο για λίγες μέρες, αλλά σου φτάνει.
Αρκεί που έχεις δίπλα σου την οικογένειά σου. Αρκεί που έχεις δίπλα σου τους αγαπημένους σου. Τίποτα άλλο δεν θες, τίποτα άλλο δεν χρειάζεσαι. Μερικές μέρες αρκούν για να πάρεις τη δύναμη που σου χρειάζεται και να συνεχίσεις... Όσο μεγάλο κι αν είναι το ταξίδι μετά, δεν σε νοιάζει. Ξέρεις πως υπάρχει μια πόρτα που σε περιμένει ανοιχτή... Όποτε το θελήσεις, ό,τι ώρα και να είναι, είναι το δικό σου σπίτι, το δικό σου "καταφύγιο"... Όπως χθες το βράδυ ένιωσες την ανάγκη να σε πνίγει, όπως η έλλειψη άρχισε να πονάει κι έτσι τελείως ξαφνικά πήρες την απόφαση να "γυρίσεις σπίτι"... έτσι απροειδοποίητα μπορείς να έλθεις όποτε το θελήσεις ξανά... Μια ευχάριστη έκπληξη, ένα μοναδικό διάλειμμα...
Κι ας είναι μόνο για λίγες μέρες.
Τώρα μπορείς να απολαύσεις τη ζεστασιά που μόνο οι δικοί σου άνθρωποι μπορούν να σου δώσουν...
Να νιώθεις την οικογένειά σου πλάι σου.
Μια κούπα ζεστό γάλα με hemo και μια φέτα σπιτικό κέικ για "καλημέρα".
Μια αγκαλιά... και άλλη... και άλλη...
Ένας ήρεμος καφές στον ήλιο... και να έχετε να πείτε τόσα πολλά, να συνειδητοποιείτε πως έχουν αλλάξει όλα τόσο πολύ... μα συγχρόνως να μην το νιώθεις αυτό... σαν να μην έφυγες ποτέ...
Τραγούδια γνώριμα... αγαπημένη μουσική...
Ένα φιλί και τα ΄χεις ξεχάσει όλα... η οικογένειά σου.
Μια βόλτα με τ' αυτοκίνητο.
Η θάλασσα. Τη λατρεύω τη θάλασσα.
Μια καλημέρα στον περιπτερά, ένα χαμόγελο στη γειτόνισσα... ναι, μερικές φορές είναι κουραστικό να σε ξέρουν όλοι... αλλά είναι και άλλες φορές που ακόμα κι αυτό σου φαίνεται γλυκό, ακόμα και ευχάριστο...
Η γειτονιά που μεγάλωσες. Η κουβέρτα που σε σκέπαζε όταν φοβόσουν. Το μαξιλάρι που βράχηκε με τα πρώτα σου εφηβικά δάκρυα στο σκοτάδι. Ο καναπές που έβλεπες παιδικά τα κυριακάτικα πρωινά. Τα λουλούδια στον κήπο, τα λουλούδια στο παράθυρο... Όλες αυτές οι φωτογραφίες... Χιλιάδες εικόνες, εκατομμύρια αναμνήσεις...
Ξυπνάς το πρωί κι ακούς φωνές. Γνώριμοι κι αγαπημένοι ήχοι που σου είχαν λείψει, όσο περίεργο κι αν σου φαίνεται να το πιστέψεις...
Μπορεί να είναι μόνο για λίγες μέρες, αλλά σου φτάνει.
Αρκεί που έχεις δίπλα σου την οικογένειά σου. Αρκεί που έχεις δίπλα σου τους αγαπημένους σου. Τίποτα άλλο δεν θες, τίποτα άλλο δεν χρειάζεσαι. Μερικές μέρες αρκούν για να πάρεις τη δύναμη που σου χρειάζεται και να συνεχίσεις... Όσο μεγάλο κι αν είναι το ταξίδι μετά, δεν σε νοιάζει. Ξέρεις πως υπάρχει μια πόρτα που σε περιμένει ανοιχτή... Όποτε το θελήσεις, ό,τι ώρα και να είναι, είναι το δικό σου σπίτι, το δικό σου "καταφύγιο"... Όπως χθες το βράδυ ένιωσες την ανάγκη να σε πνίγει, όπως η έλλειψη άρχισε να πονάει κι έτσι τελείως ξαφνικά πήρες την απόφαση να "γυρίσεις σπίτι"... έτσι απροειδοποίητα μπορείς να έλθεις όποτε το θελήσεις ξανά... Μια ευχάριστη έκπληξη, ένα μοναδικό διάλειμμα...
Κι ας είναι μόνο για λίγες μέρες.
Τώρα μπορείς να απολαύσεις τη ζεστασιά που μόνο οι δικοί σου άνθρωποι μπορούν να σου δώσουν...
το καταφυγιο μας, η οικογενεια :)
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλο μηνα.. :)
Να έχεις έναν καλό μήνα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχουν αλλάξει τα πράγματα κι όμως όλα μοιάζουν ίδια..γνωστές μυρωδιές,χαμόγελα και γενικότερα καταστάσεις..Κ εγώ πολλές φορές νιώθω την ανάγκη για επιστροφή,για γυρισμό πίσω στο σπίτι,να 'χαθώ' πάλι μέσα στα πολύχρωμα παιδικά σεντόνια..ακόμα με τέτοια κοιμάμαι
όσο μεγάλο να είναι το ταξίδι πάντα θα μας παρηγορεί η άφιξη στο λιμάνι
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι λίγες μέρες γίνονται πολλές στη καρδιά....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μήνα εύχομαι!
Ηλία ναι, το μόνο αληθινό καταφύγιο τελικά... Καλό μήνα και σε σένα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέλαγος των Ονείρων αυτό ακριβώς... Κι αν νιώθεις την ανάγκη να γυρίσεις σπίτι, κάνε το... Καλό σου μήνα! :)
Dark13Sun έτσι είναι...
Leviathan καλώς ήλθες στο blog... Καλό μήνα και σε σένα! :)
πολυ ομορφο, κι ακομα πιο ομορφες εικονες.ακριβως αυτο που ειπες, σου δινουν την δυναμη να συνεχισεις.μπορει αυτες τις στιγμες να μην τις ζεισ πια,ροσο συχνα, κι ομως οι αναμνησεις τους σου δινουν μια ωθηση μονο και μονο για να συνεχισεις!καλημερα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι ωραίο να έχεις κάπου να γυρίσεις και ιδανικό να σε περιμένουν πάντα! Συστατικά ευτυχίας!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήήλι ακριβώς αυτό... Ένιωθα τόσο χαμένη πριν αποφασίσω να επιστρέψω στο πατρικό μου... τώρα όλα μοιάζουν διαφορετικά... Νομίζω πως θα γυρίσω πίσω και θα 'μαι "άλλος άνθρωπος", θα 'χω πάρει τη δύναμη που χρειάζομαι για ν' αντέξω...
ΑπάντησηΔιαγραφήampelofilosofies συστατικά ευτυχίας... έχεις δίκιο, αυτές οι στιγμές είναι η ευτυχία...!
πολύ όμορφη και γλυκιά ανάρτηση^
ΑπάντησηΔιαγραφή' Ξέρεις πως υπάρχει μια πόρτα που σε περιμένει ανοιχτή... Όποτε το θελήσεις, ό,τι ώρα και να είναι, είναι το δικό σου σπίτι, το δικό σου "καταφύγιο"...'
αυτό τα λέει όλα πιστεύω! :)
πόση δύναμη παίρνεις απ'την αγάπη τελικά? ^
ανυπομονώ να έρθουν τα χριστούγεννα και εγώ.. να γυρίσω σπίτι μου^
καλό σου απόγευμα :)
πολύ όμορφο και γλυκό =)
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλό σου βράδυ!
Δaνaη σ' ευχαριστώ! Η αγάπη για μένα είναι τα πάντα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποια* να 'σαι καλά! Καλό σου απόγευμα! :)
Τι καλύτερη ανάπαυλα από τις κρεπάλες της φοιτιτικής ζωής από μια οικογενειακή στάλα θαλπωρής?εεεε? Τίποτα καλύτερο! Καλημερούδια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και δεν νομίζω πως μπορώ να κατανοήσω πλήρως την ανάρτηση ακόμη (μικρή για κάτι τέτοιο), μπορώ να πω πως είναι πολύ όμορφη(!) και οι εικόνες που δημιοργεί είναι απίστευτες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα και από εδώ :)
[Ένα αρέσκω στην playlist]
Λιακάδα αυτό ακριβώς... Είναι αυτή η ηρεμία που σου δίνει η οικογένεια και που όταν μένεις μόνος την ξεχνάς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔανάη ΓουντΤζον σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια! Θα τα ζήσεις κι εσύ και θα με καταλάβεις! :Ρ