Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011

είναι κακό τελικά;


Παραμονή Χριστουγέννων λοιπόν... (για την ακρίβεια, εδώ και μία ώρα περίπου είναι Χριστούγεννα!) Περίμενα να έλθει κανένα παιδάκι να ακούσω τα κάλαντα φέτος, μα τίποτα... τι έγινε; Κρίμα πάντως και είχα κρατήσει και ψιλά...
Και κάπως έτσι, λοιπόν, αποφάσισα να βγω, μήπως κι έξω νιώσω περισσότερο αυτήν τη χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα... Και πράγματι, την ένιωσα... Λατρεύω τη μουσική, τον κόσμο, τα δώρα, τα στολίδια, τα παιδάκια, που επιτέλους τα άκουσα να λένε τα κάλαντα...!

Και βγήκα, λοιπόν, με μια παλιά συμμαθήτρια. Κάνουμε παρέα εδώ και πολλά χρόνια, κάποτε θεωρούμαστε κολλητές, μεγαλώσαμε μαζί, ερωτευτήκαμε μαζί, διαβάσαμε, κλάψαμε μαζί...
Πίναμε λοιπόν τον καφέ μας, μιλούσαμε για διάφορα ανούσια θέματα, για διακοπές, μαθήματα, για το παιδί με το οποίο τραβιούνται εδώ και χρόνια... Και κάπου εκεί, πέρασε ένας γνωστός μου και τον προσκάλεσα να καθίσει μαζί μας...
Περάσαμε όμορφα.
Μόνο που, καθώς φεύγαμε, αυτό το παιδί με ρώτησε κάτι που με έβαλε σε σκέψη. Με ρώτησε αν αλήθεια έκανα παλιά παρέα με την κοπέλα. Λέει, έδειχνε να μην με ξέρει καθόλου. Με ρωτούσε πράγματα που γι' αυτόν ήταν αυτονόητα, που μια φίλη μου έπρεπε να γνωρίζει... Η αλήθεια είναι πως προσπαθώ να αδιαφορώ για τη γνώμη των άλλων, αλλά τα λόγια του νομίζω πως με προσγείωσαν κάπως απότομα... Και μπορεί να ακούστηκε κάπως πικρόχολο το σχόλιό του, αλλά αναρωτιέμαι αν είναι όντως έτσι... Και φοβάμαι πως είναι...

Είναι αλήθεια πως δεν μιλάω πολύ. Ή, πιο σωστά, μπορεί κάποιες φορές -τις περισσότερες- να μιλάω πολύ, αλλά για θέματα άσχετα. Δεν είναι πως είμαι μυστικοπαθής ή κάτι τέτοιο... απλά δεν μου βγαίνει να μιλήσω για πιο προσωπικά θέματα... ή ίσως γενικά να μην μπορώ να μιλήσω για μένα.
Και αναρωτιέμαι, αν δεν με ξέρει αυτή, τότε ποιος μπορεί να με ξέρει;
Και είναι κακό η κολλητή σου από το σχολείο να μην ξέρει ούτε τις πολιτικές σου πεποιθήσεις; Πειράζει αν δεν ξέρει πώς πίνεις τον καφέ σου; Πειράζει αν δεν έχει καταλάβει με τι ακριβώς θες να ασχοληθείς στο μέλλον, αν δεν έχει ιδέα για το αν έχεις ερωτευτεί τόσο καιρό που ζείτε χωριστά, αν μιλάτε δυο-τρεις φορές την εβδομάδα στο τηλέφωνο κι ακόμα δεν έχει ακούσει ένα όνομα από την παρέα σου; Κι όμως, θα σε ρωτήσει αν είσαι καλά κι εσύ κάθε φορά θα της απαντήσεις καταφατικά... κι αν ποτέ της πεις πως δεν ήσουν καλά τις προηγούμενες μέρες, θα σου πει πως το κατάλαβε, θα ακολουθήσει μια παύση και η συζήτηση θα τελειώσει εκεί...
Κι όμως, τα παιδιά από τη σχολή ξέρουν περισσότερα για μένα... Ή, για να είμαι πιο ακριβής, μάλλον ξέρουν διαφορετικά. Ξέρουν τα καθημερινά, αυτά που ζούμε μαζί... Βέβαια, ούτε αυτοί έχουν ακούσει ονόματα από το σχολείο (ή ίσως να έχουν γίνει δυο-τρεις αναφορές)... Είναι κακό;

Είναι σαν να έχω χωρίσει τη ζωή μου στο πριν και στο μετά και δεν επιτρέπω την επικοινωνία μεταξύ τους...

Είναι κακό να μιλάω είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο και να συνειδητοποιώ πως δεν λέω τίποτα; Πως ξέρω τα πάντα για τους άλλους, με εμπιστεύονται τόσο πολύ, τη στιγμή που εγώ τους έχω ανοιχτεί ελάχιστα;
Μα δεν είναι γελοίο;
Και τώρα αναρωτιέμαι γιατί ακριβώς συνεχίζουν να κάνουν παρέα μαζί μου... Κάποτε, ένας άνθρωπος που αγάπησα και ακόμα αγαπώ πολύ, μου είχε πει πως είναι τρομακτικό να μην ξέρει ποιον έχει απέναντί του... αλλά για κάποιον ανεξήγητο λόγο τον έλκυε αυτό... τότε...
Όντως, πρέπει να είναι τρομακτικό... αν όχι αποκρουστικό.

Κι όμως, κανείς δεν με έχει ρωτήσει σχετικά με την άλλη πλευρά. Κι εμένα μου φαίνεται χαζό να αρχίσω να φλυαρώ για πράγματα που δεν τους ενδιαφέρουν και δεν τους αφορούν...

Μπερδεμένα τα είπα, αλλά είμαι πολύ μπερδεμένη αυτήν τη στιγμή για να σκεφτώ και να γράψω πιο λογικά...

Τέλος πάντων, να περάσετε υπέροχα σήμερα (είναι άλλωστε περασμένες 12) και να έχετε τα πιο γλυκά Χριστούγεννα!

Υ.Γ. Ευχαριστώ πάρα πολύ τους καινούριους αναγνώστες για την παρακολούθηση, τελευταία δεν είχα καθόλου χρόνο (έτσι εξηγείται και η απουσία μου), αλλά υπόσχομαι να επισκεφθώ τα ιστολόγιά σας σύντομα!

9 σχόλια:

  1. Δε το βρίσκω κακό...
    Σε εμπιστεύονται ακριβώς γιατί ξέρουν ότι μπορεί να μιλάς πολύ χωρίς όμως να αναφέρεσαι σε προσωπικά θέματα...
    Εγώ το θεωρώ προσόν να μπορείς να μιλάς για χίλια δύο παρά για προσωπικά που αφορούν π.χ κάποιο αγόρι...
    Γιατί σημαίνει πως έχεις μάθει να στηρίζεσαι στα δικά σου πόδια...στις δικές σου δυνάμεις...
    Και εγώ που ανοιγόμουν τώρα πια κλείνομαι όλο και περισσότερο....αυτό θα πει να χεις και προσωπική ζωή....
    Αλλά να θυμάσαι πως όταν κάτι σε βασανίζει μη διστάζεις να ζητάς και λίγη βοήθεια....Σε φιλώ καλά Χριστούγεννααααα!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. αλλιως να μας ζει καποιος καθε μερα και καποιος απο τα παλια..χανει επεισοδια..

    ομορφες γιορτες να περασεις, υγεια και αγαπη να εχεις :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ούτε και εγώ το βρίσκω κακό...και εγώ δε μιλάω πολύ...

    Χρόνια πολλά και καλά Χριστούγεννα! Αγάπη, χαρά, ευτυχία και πρώτα απ' όλα υγεία εύχομαι σε εσένα και αυτούς που αγαπάς! Να περάσεις υπέροχα!!! Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Διαβαζοντας το κειμενο σου μου ηρθε στο μυαλο μια φιλη με την οποια ημασταν καποτε κολλητες και απλα ξεκοψαμε σιγα σιγα. Ακομα μιλαμε βεβαια και προσφατα βγηκαμε και για καφε. Αλλα ειναι αυτο που λες. Αν σε ρωτησει αν ολα ειναι καλα θα απαντησεις με ενα "ναι" ακομα και αν δεν εισαι καλα. Ετσι και αλλιως δεν θα μπορεσεις να της εξηγησεις γιατι εχει χασει προφανως πολλα επεισοδεια απο τη ζωη σου.

    Οι φιλοι κυριως ειναι για να περνας καλα! Δεν χρειαζεται να ξερουν τα παντα για σενα. Ετσι και αλλιως εγω πιστευω πως αυτοι που θα ειναι πραγματικα κοντα σου στις δυσκολες στιγμες ειναι τα προσωπα της οικογενειας σου!

    Καλα Χριστουγεννα και σε σενα! Φιλακια πολλα:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μιλάς σαν να είμαι εγώ!
    Καταρχάς οφείλω να ομολογήσω πως κι εγώ αδιαφορώ για την αποψη που έχουν οι άλλοι μ' εμένα,λίγα άτομα μπορούν και με αγγίζουν.Αλλα ούτε εγώ μιλάω πολύ Θα πω άσχετα πράγματα,αλλά όχι ουσιώδη.Λίγοι είναι αυτοι οι οποίοι γνωρίζουν τα προσωπικά μου.Προτιμώ να ακούω παρά να μιλάω;)
    Τέσπααα σε ζάλισα.Κάτι τελευταίο να σου πω,κάποτε μια φίλη μου είχε πει πως αυτός που αγαπάει ακούει και δεν πρήζει τον άλλον με τα προσωπικά του.Μου χει μείνει αυτή η φράση,αν και δεν ξέρω κατα πόσο ισχύει!

    Καλές γιορτές γλύκα*.*

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καταρχήν ευχομαι Χρονια πολλά και το νέο έτος να είναι όσο πιο ανώδυνο γίνεται... :)
    Eύλογα ερωτήματα...
    Το θέμα είναι ότι η αλήθεια σχεδόν πάντα βρίσκεται κάπου στη μέση. Δεν είναι άσπρη ούτε μαύρη... μάλλον γκρι τη βλέπω.
    Τι θέλω να πω.
    Ναι είναι καλό να αγαπάς το φίλο σου με τα ελαττώματά του αλλά αν εκείνος δεν ξέρει "τι καπνό φουμάρεις" σημαίνει ότι δεν σε ξέρει καλά!
    Αρα τι κολλητός είναι αν δεν έχει καταλάβει έστω από τα συμφραζόμενα ή από συζητήσεις τι ψηφίζεις, αν δεν θυμάται πως σου αρέσει να πίνεις τον καφέ σου?
    Ομοιοτρόπως δε θα θυμάται αυτά που σε ενοχλούν... αυτά που σε στεναχωρούν και κείνα τα μικρά που σε κάνουν ευτυχισμένη.
    Τι μας λέει λοιπόν αυτό για τον "κολλητό/η"?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Xrusafh σ' ευχαριστώ, δεν το 'χα σκεφτεί έτσι... Καλή χρονιά σου εύχομαι, ό,τι επιθυμείς να σου το φέρει! :)

    Ηλία ναι, σίγουρα και οι δύο πλευρές έχουν χάσει επεισόδια... Καλή χρονιά, με υγεία, ευτυχία, αγάπη και ό,τι ποθείς περισσότερο...!:)

    Leviathan χαχα χαίρομαι που βρίσκω κι άλλους σαν εμένα! :Ρ Σ' ευχαριστώ, καλή χρονιά, με υγεία και πολλές επιτυχίες! :)

    Μικρό Ξωτικό συμφωνώ πως η οικογένεια είναι αυτή που μένει για πάντα, οι φίλοι τις περισσότερες φορές πάνε κι έρχονται... Καλή χρονιά, να 'σαι καλά κι ευτυχισμένη! :)

    Κάποια* εννοείται πως δεν με ζάλισες!:Ρ Για να είμαι ειλικρινής, ούτε εγώ είμαι σίγουρη για το αν ισχύει αυτή η φράση... Καλή χρονιά, με υγεία και ευτυχία! :)

    Λιακάδα ενδιαφέρουσα άποψη... σ' ευχαριστώ! Εύχομαι υγεία, ευτυχία, επιτυχίες για τον καινούριο χρόνο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πάντα "ζήλευα" τους ανθρώπους που είχαν δίπλα τους έναν άνθρωπο να τον αποκαλούν κολλητό ή καλύτερο φίλο τους. Έτσι προσπάθησα να αποκτήσω. Στην πορεία συνειδητοποίησα πως δεν είναι κάτι που μπορούσα να καταφέρω, έρχεται απλά μόνο του. Και πήγα και παρακάτω. Είδα άτομα που ήξεραν για μένα ελάχιστα να είναι δίπλα μου σε δύσκολες στιγμές και να απαντούν στη στενοχώρια μου σα να με ξέρουν χρόνια. Και να λέω για γκόμενους ένα πράγμα και να καταλαβαίνουν δέκα. Είναι μάλλον η χημεία που έχεις με κάποιον κι όχι τι ξέρει για σένα. Ξέρεις κάπου αυτό καταντά κουτσομπολιό κι όχι φιλία. Τα όρια είναι στενά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχεις δίκιο, είναι κάτι που έρχεται από μόνο του, "τυχαίνει"... και πράγματι, για να μείνει κιόλας, χρειάζεται η χημεία.
      Αυτό με το κουτσομπολιό δεν το είχα σκεφτεί έτσι...

      Διαγραφή