Σάββατο 25 Μαΐου 2013

Hey hey hey

Χάθηκα, το ξέρω. Αλλά δεν απολογούμαι. Εντάξει, η αλήθεια είναι πως μου λείπει αυτή η επικοινωνία ανά στιγμές, αλλά δεν έχω και πολύ χρόνο για να το σκέφτομαι αυτό.
Το καλό είναι πως έχω βάλει τη ζωή μου σε ένα πρόγραμμα. Κάπως προσπαθώ να ρυθμίσω τα πράγματα, να τα βάλω σε μια σειρά και νομίζω πως σιγά-σιγά το καταφέρνω. Θυμάμαι πώς ήμουν πέρυσι τέτοια εποχή και με συγκρίνω με αυτό που βλέπω τώρα, κοιτάζοντας στον καθρέφτη μου. Τι λέω; Wow. Σκουπίζω λίγο τον καθρέφτη, κοιτάζω ξανά καλύτερα και αναρωτιέμαι... είμαι εγώ αυτή; Κι όμως ναι, εγώ είμαι. Χα, κοίτα πώς χαμογελάω! Δες, έχω και αυτοπεποίθηση! Έχω και πράγματα για τα οποία αισθάνομαι περήφανη. Hey, hey, νομίζω πως αυτό που βλέπω απέναντί μου έχει αρχίσει κάπως να μου αρέσει.

-Μα, τι χαζό χαμόγελο είναι αυτό; Λες να 'ναι ερωτευμένη;
-Ναι, είναι.

Λοιπόν, όπως ξεκίνησα να λέω και πριν, είμαι χαρούμενη... ίσως και κάτι παραπάνω! Έχω ισορροπήσει αρκετά τα πράγματα. Τα χρωστούμενα μαθήματα έχουν αρχίσει να μειώνονται αρκετά, οπότε αν μείνω συγκεντρωμένη στο στόχο μου αυτήν την εξεταστική και την επόμενη του Σεπτέμβρη, πιστεύω πως θα έχω αρκετές πιθανότητες να τελειώσω τη σχολή στα χρόνια μου. (Hey, η κοπελιά που έγραφε σ' αυτό το blog πέρυσι ήταν τόσο απογοητευμένη που κάπου μέσα της φοβόταν πως δε θα τέλειωνε ποτέ!) Δεν το κρύβω, είμαι πάρα πολύ αγχωμένη. Αυτή η χρονιά ήταν για μένα πραγματικά πολύ δύσκολη και ακόμα περισσότερο πιεστική. Αλλά παλεύω και αυτό από μόνο του μου δίνει δύναμη!

Χμμ ναι, έχω και κάτι άλλο να μου δίνει δύναμη. Εδώ και ένα χρόνο δηλώνω κάθε μέρα και περισσότερο ερωτευμένη. Και μ' αρέσει να με βλέπω έτσι. Μ΄αρέσει και δε θέλω με τίποτα να τελειώσει όλο αυτό... Δεν είναι μόνο το ότι με έκανε να πιστέψω σε μένα ξανά. Είναι πως πλάι του βλέπω τον εαυτό μου να αναγεννιέται, να αναπλάθεται, να εξελίσσεται. Έχω πάρει πολλά, έχω νιώσει πράγματα που δε φανταζόμουν πως υπάρχουν έξω από τις ταινίες... Ακούω το γέλιο μου και μ' αρέσει... σχεδόν όσο μου αρέσει και το δικό του...!

Ποιος είπε πως η ευτυχία κρατά στιγμές;
Και πόσο διαρκεί μια στιγμή;
Και πολλές στιγμές μαζί τι μας δίνουν;


Πέρα από όλα αυτά, μόλις τελειώσει αυτή η εξεταστική, θα μπορέσω να ηρεμήσω λίγο. Μερικές φορές, συγκρίνω τον εαυτό μου με τη χρονιά που έδινα πανελλήνιες και νομίζω πως το άγχος και η πίεση κυμαίνονται στα ίδια επίπεδα. Δεν ξέρω πώς ακούγεται αυτό, αλλά εμένα μου φαίνεται τρομακτικό. Κι όποιος βλέπει ακόμα σε εφιάλτες τη φυσική κατεύθυνσης με νιώθει!

6 σχόλια:

  1. κι εκεί που διερωτόμουν πού είχες εξαφανιστεί..

    χμ ερωτευμένη το δέχομαι σχιζοφρενής όμως δεν ξέρω!

    χαίρομαι που είσαι ευτυχισμένη!
    καλησπέρα από μένα:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλώς ήλθες!
    Σ' ευχαριστώ πολύ... θα τα ξαναπούμε :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σπουδαιοι ανθρωποι ειναι αυτοι που μας κανουν να νιωθουμε καλα διπλα τους! Κι εσυ φαινεται πως εχεις εναν τετοιο σπουδαιο ανθρωπο κοντα σου κι ευχομαι ολα να πανε οπως τα ονειρευεσαι και να ειστε πολλα πολλα χρονια μαζι :)

    Καλη επιτυχια με την εξεταστικη....κι αν δεν ερθει το πτυχιο Σεπτεμβρη, θα ερθει σε ενα επομενο εξαμηνο...δεν τελειωνει ο κοσμος με αυτο το πτυχιο :)

    Καλο μεσημερακι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ¨οταν χάνεααι ...υπάρχεις!!
    καλησπέρα!
    ωραία η βόλτα στα λημέρια σου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή