Βάλε με στον τοίχο και άρχισε να με πυροβολείς.
Χτύπησέ με όπου πονάω περισσότερο... είτε με μαχαίρια είτε με προσβολές και αναμνήσεις που ματώνουν, δεν με νοιάζει.
Ξερίζωσέ μου την καρδιά, κάνε την θρύψαλα και πέταξέ τη στα σκυλιά.
Φύγε ξαφνικά, χωρίς εξήγηση και άφησέ με γυμνή και μόνη, να αναρωτιέμαι και να σε περιμένω.
Αλλά μην μου πεις ψέματα.
Ένα πράγμα σου ζήτησα μόνο... ειλικρίνεια.
Μπορεί να δυσκολεύομαι να δημιουργήσω σχέσεις, ίσως να μην μπορώ να δώσω όσα πρέπει, ίσως να μη δίνομαι... αλλά νιώθω. Και το ξέρεις. Ποτέ δεν σου το είπα, αλλά το ήξερες... Ήσουν ό,τι πιο κοντινό στο "φίλο" είχα τα τελευταία χρόνια... Έτσι πίστευα. Μπορεί να μην είχαμε την κλασική σχέση "φίλων", αλλά ήξερες πόσο σε υπολόγιζα, πόσο σε εκτιμούσα... Πόσο σε ήθελα πλάι μου... Πόσο μου άρεσαν οι συζητήσεις μας και οι σιωπές μας...
Πώς μπόρεσες; Γιατί; Εδώ και ενάμιση χρόνο, το μόνο που μου έλεγες ήταν ψέματα. Ψέματα, ψέματα και πάλι ψέματα. Και την ίδια στιγμή, με συμβούλευες να εμπιστευτώ τους ανθρώπους... Πόσο ειρωνικό... Και μετά μου λες ότι δεν αντέχεις τη δική μου ειρωνεία!
Μακάρι να μπορούσα να σε βρίσω. Να σε φτύσω στο πρόσωπο και να σου πω πως δεν θέλω να σε δω ποτέ ξανά. Να σε χτυπήσω τόσο δυνατά που να ματώσουν και οι γροθιές μου και το αγγελικό σου πρόσωπο. Και μετά να φύγω μακριά και να μη σε ξαναδώ ποτέ πια.
Μα, το μόνο που θέλω είναι να με πάρεις αγκαλιά, να μου χαϊδέψεις τα μαλλιά και να μου πεις πως κάπου έγινε κάποιο λάθος... Να βρεις ένα παραμύθι -κι ας είναι και κακοφτιαγμένο - και να με βάλεις μέσα...
Μακάρι να μπορέσεις να βρεις μια καλή δικαιολογία... Σε παρακαλώ, δεν θέλω να σε χάσω...
Σε παρακαλώ, πείσε με πως κάνω λάθος!
Ή, τουλάχιστον, πες μου γιατί μου φέρθηκες έτσι...
Δεν φαντάζεσαι πόσο πονάει...
Χτύπησέ με όπου πονάω περισσότερο... είτε με μαχαίρια είτε με προσβολές και αναμνήσεις που ματώνουν, δεν με νοιάζει.
Ξερίζωσέ μου την καρδιά, κάνε την θρύψαλα και πέταξέ τη στα σκυλιά.
Φύγε ξαφνικά, χωρίς εξήγηση και άφησέ με γυμνή και μόνη, να αναρωτιέμαι και να σε περιμένω.
Αλλά μην μου πεις ψέματα.
Ένα πράγμα σου ζήτησα μόνο... ειλικρίνεια.
Μπορεί να δυσκολεύομαι να δημιουργήσω σχέσεις, ίσως να μην μπορώ να δώσω όσα πρέπει, ίσως να μη δίνομαι... αλλά νιώθω. Και το ξέρεις. Ποτέ δεν σου το είπα, αλλά το ήξερες... Ήσουν ό,τι πιο κοντινό στο "φίλο" είχα τα τελευταία χρόνια... Έτσι πίστευα. Μπορεί να μην είχαμε την κλασική σχέση "φίλων", αλλά ήξερες πόσο σε υπολόγιζα, πόσο σε εκτιμούσα... Πόσο σε ήθελα πλάι μου... Πόσο μου άρεσαν οι συζητήσεις μας και οι σιωπές μας...
Πώς μπόρεσες; Γιατί; Εδώ και ενάμιση χρόνο, το μόνο που μου έλεγες ήταν ψέματα. Ψέματα, ψέματα και πάλι ψέματα. Και την ίδια στιγμή, με συμβούλευες να εμπιστευτώ τους ανθρώπους... Πόσο ειρωνικό... Και μετά μου λες ότι δεν αντέχεις τη δική μου ειρωνεία!
Μακάρι να μπορούσα να σε βρίσω. Να σε φτύσω στο πρόσωπο και να σου πω πως δεν θέλω να σε δω ποτέ ξανά. Να σε χτυπήσω τόσο δυνατά που να ματώσουν και οι γροθιές μου και το αγγελικό σου πρόσωπο. Και μετά να φύγω μακριά και να μη σε ξαναδώ ποτέ πια.
Μα, το μόνο που θέλω είναι να με πάρεις αγκαλιά, να μου χαϊδέψεις τα μαλλιά και να μου πεις πως κάπου έγινε κάποιο λάθος... Να βρεις ένα παραμύθι -κι ας είναι και κακοφτιαγμένο - και να με βάλεις μέσα...
Μακάρι να μπορέσεις να βρεις μια καλή δικαιολογία... Σε παρακαλώ, δεν θέλω να σε χάσω...
Σε παρακαλώ, πείσε με πως κάνω λάθος!
Ή, τουλάχιστον, πες μου γιατί μου φέρθηκες έτσι...
Δεν φαντάζεσαι πόσο πονάει...
ισως, μερικες φορες, καποιοι ανθρωποι, δεν αξιζουν, οσο νομιζουμε..δεν εκτιμουν, τη θεση που τους εχουμε δωσει...
ΑπάντησηΔιαγραφήαπομακρυνομαστε..
...καλη βδομαδα..
Ίσως...
ΔιαγραφήΤελικά το πιο δύσκολο είναι να βρεις τη δύναμη για να απομακρυνθείς...
Καλή σου μέρα, Ηλία:)
Διαβάζοντας την προηγούμενη ανάρτηση αλλά και τούτη νιώθω να μπερδεύομαι ακόμη περισσότερο! Αν μείνω σε αυτή ίσως τα πράγματα να είναι πιο σαφή... αλλά διακρίνω μια νοητή σύνδεση μεταξύ των δύο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα ψέμματα είναι άσχημα πράγμα, γιατί σε κάνουν να ζεις στην πλάνη... κι οι σιωπές δεν ξέρω στα αλήθεια αν είναι καλές ή απλά βολεύουν... κάποιες στιγμές (κρίνοντας από τον εαυτό μου) οι σιωπές μου εμφανίζονται όταν δεν είμαι ξεκάθαρος... όταν δε θέλω να πω ψέματα κ ύστερα νιώθω ότι το ψέμα ειπώθηκε. Αυτό το αίσθημα σου αφήνει κάποιες φορές η σιωπή...
Θα έλεγα να τρέξεις μπροστά, να φύγεις από την τωρινή κατάσταση κι έπειτα όταν ο καιρός θα έχεις κάπως απαλύνει το υπάρχον συναίσθημα να σκεφτείς σε βάθος τα του παρόντος χρόνου... Τώρα δεν ωφελεί!
Με το λογισμό μου να σε συντροφεύει σου στέλνω την καλημέρα μου
Αυτό για σένα (να το δείς!!!!)
http://youtu.be/PZ6lrOtV8as
Το βίντεο για τις σκέψεις που γέννησαν οι δυο τελευταίες αναρτήσεις. Φιλώ σε
Δεν έχεις άδικο, μία σύνδεση μεταξύ των δύο αναρτήσεων υπάρχει...
ΔιαγραφήΟι σιωπές ίσως πράγματι κάποιες φορές να είναι απλά η εύκολη λύση, το πιο βολικό... ίσως εγώ να τις παρερμήνευσα...
Το είδα το βίντεό σου και πολύ μου άρεσε...
Τα φιλιά μου και την καλημέρα μου!
so gladd I discovered your blog! :D
ΑπάντησηΔιαγραφήτι υπέροχο άρθρο!κι έχεις απόλυτο δίκιο σε ό,τι πεις!
*καλό σου απόγευμα! =)
Καλώς ήλθες!
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ! :)
Το ψέμα είναι ύπουλο... παρόλαυτα πολλές φορές το αποζητούμε και εμείς οι ίδιοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς, ισχύει...
ΔιαγραφήΧΑ! Τα' χω περασει αυτα απο πρωτο χερι!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι μονο ενα εχω να σου πω, ανθρωποι σαν και αυτους που ειναι διπλα σου με ψεμματα δεν αξιζουν να υπαρχουν στη ζωη σου!
δεν αξιζουν καν να τους αφιερωσεις ενα ποστ!
Θα το δεις σε λιγο καιρο αυτο..
τοσο καιρο αγαπουσες ενα ψεμα!
Μπορει να φαινονται πολυ κυνικα αυτα που γραφω αλλα εχω ζησει παρομοια και χειροτερη κατασταση και εχω γινει πολυ σκληρη σε οτι αφορα τετοια θεματα, αληθεια.
καλο σου βραδυ!
Ξωτικό μου, έχεις τόσο δίκιο...
ΔιαγραφήΤώρα -μετά από δύο μήνες- το βλέπω κι εγώ...
Το θέμα είναι νομίζω ,να μη γίνει!Αν γίνει ,όποια αιτιολόγηση της κατάστασης κι αν ψάξουμε,όποια κι αν μας δώσουν δεν αλλάζει τίποτα!Τα λόγια έχουν ειπωθεί,η πράξεις έχουν πάρει σάρκα και οστά...δεν είναι καθόλου εύκολο , αλλά για σκέψου πόσες ευκαιρίες να δώσουμε!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌνειρα γλυκά!
Λία μου, πράγματι είναι δύσκολο να δώσεις δεύτερη ευκαιρία, να εμπιστευτείς ξανά από την αρχή... Αλλά θέλει και τόση δύναμη για να μην το κάνεις...
Διαγραφήτην ειλικρίνεια δεν την ζητάμε..είναι αυτονόητη ανάμεσα στις σχέσεις των συντρόφων ειδικά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω τι να απαντήσω σ' αυτό το σχόλιο. Μ' έπιασες απροετοίμαστη, σκοτεινέ μου ήλιε!
ΔιαγραφήΚαι έχεις τόσο δίκιο!
καταλαβαίνω.. όντως γιατί?
ΑπάντησηΔιαγραφήθα περάσει κι αυτό όπως περνάνε όλα, απλώς περίμενε λίγο και να εμπιστεύεσαι που και που, δεν ξέρω ποιόν θα το νιώσεις,όταν θα σαι έτοιμη. :)
Δεν υπάρχουν απαντήσεις σε αυτά τα "γιατί". Ή, πιο σωστά, έχω ακούσει τόσες πολλές απαντήσεις που δεν θέλω να ακούσω καμία παραπάνω...
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ. Καλή σου μέρα:)
Είναι άσχημο να σου λένε ψέμματα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα ψέμματα πληγώνουν..
Τα ψέμματα σκοτώνουν...Σκοτώνουν τη σχέση, τα συναισθήματα, εσένα τον ίδιο!
Στο χέρι σου είναι.
Αποχωρείς;
Συγχωρείς;
Ζεις στο ψέμα;
Τα ψέματα σκοτώνουν...
ΔιαγραφήΌλοι το ξέρουμε πως η σωστή απόφαση είναι η πρώτη -να φύγεις.
Μα πονάει... :/
Πόσο πολύ σε νιώθω... Είναι πολύ άσχημο να σου λένε ψέματα... πόσο μάλλον άτομα τα οποία αγαπάς τόσο...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλώς σε βρήκα:)
Καλώς ήλθες, Narcissa :)
ΔιαγραφήΑκριβώς έτσι νιώθω απόψε. Ζήτησα μόνο να ξέρω το τέλος όταν έλθει και όχι ν ακούσω ψέμματα μέχρι να το υποθέσω αλλά φαίνεται δεν άξιζα για τόσο. Ετσι σε λίγα λεπτά μέσα τον έκλεισα απ'εξω απ'τη ζωή μου και αφού κλειδαμπάρωσα γερά ελπίζω αυτή τη φορά, εμεινα μέσα να κλαίω τα σ'αγαπώ και τα αλλα πολλά του ψέμματα. Καλή σου νύχτα
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν πιστεύω πως είσαι εσύ αυτός που δεν άξιζε...
ΔιαγραφήΕλπίζω τώρα τα πράγματα για σένα να έχουν φτιάξει..:)
Ακόμη κι αν δεν με πιστέψεις,δεν φαντάζεσαι πόσο πολύ σε νιώθω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά τα ψέματα που μου λένε οι άλλοι με έχουν καταστρέψει,με έχουν κάνει κάποια άλλη,με έχουν κάνει να μην εμπιστεύομαι καν τη σκιά μου.
Πονάνε πολύ.Δεν ξέρω,δεν μπορώ να σου πω πως όλα θα πάνε καλά γιατί δεν έχω τη δύναμη να το πω ούτε σ' εμένα.
Λυπάμαι που το βιώνεις κι εσύ τόσο έντονα:|
Καλή δύναμη, Ανώνυμη...
ΔιαγραφήΠφφ,έχεις δίκιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά τα ψέματα είναι τόσο καταστροφικά και πονάνε τόσο πολύ:|
καλό σκ!*
Πράγματι, είναι...
ΔιαγραφήΚαλή σου μέρα! :)
mhn perimenis gia dikaiologies, mhn pligonis moni su ton eafto su.....
ΑπάντησηΔιαγραφήkalispera!
Έχεις δίκιο, οι δικαιολογίες είναι περιττές.
ΔιαγραφήΗ αλήθεια είναι βέβαια πως κάθισα να τις ακούσω, αλλά άκουσα τόσα πολλά παραμύθια που μπερδεύτηκα περισσότερο...
Καλημέρα! :)
φανταζομαι πόσο πονάει..
ΑπάντησηΔιαγραφήακριβώς έτσι νιώθω και εγώ... ακόμη και αν γινει ειλικρινείς μαζί σου.. ακόμη και αν καταλάβει το λάθος.. πως ξανα εμπιστεύεσαι μετά;
πως πιστεύεις;
πλ όμορφο μπλογκ :)
Έχεις απόλυτο δίκιο, είναι πολύ δύσκολο να εμπιστευτείς ξανά έναν άνθρωπο που σε έχει κοροϊδέψει με τέτοιο τρόπο...
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
Δελφινάκι μου, δυστυχώς το είχα αφήσει το blog για δύο μήνες κι έτσι έχασα το διαγωνισμό...
ΑπάντησηΔιαγραφήAx ανθρώπινη φύση... αυτό που όλα είναι μπροστά μας και εμείς περιμένουμε το κάτι διαφορετικό που θα μας πει πως είναι όλα αλλιώς... και δυστυχώς ξέρουμε και την κατάληξη σε τέτοιες καταστάσεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσωπικά να πω πως στο παρελθόν ήμουν από αυτές που έβλεπα αλλά ήθελα να το ζήσω όσο κρατήσει και όσο αντέχω.... και μετά μου τελειώνε....αλλά με τελειώνε και μένα...
Σίγουρα τέτοιοι άνθρωποι δεν αξίζουν και το μέλλον μας περιμένει για να μας αποδείξει ότι κάπου έξω υπάρχουν ακόμα άνθρωποι...:)
Ναι... η κατάληξη ήταν προφανής... για όποιον ήθελε να τη δει...
ΔιαγραφήΣε νιώθω.