Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012

quite emotional...

Τόσες μέρες γράφω και ξαναγράφω αναρτήσεις, μα δε δημοσιεύω καμία. Γιατί είναι όλες τόσο διαφορετικές, τόσο έξω από εμένα. Πότε έγραψα εγώ κάτι χαρούμενο, κάτι που απλά να υποδηλώνει έρωτα; Κάτι που να φωνάζει πόσο ευτυχισμένη είμαι στην αγκαλιά σου; Κάτι που να ανοίγει την καρδιά μου και να τη διαβάζει τόσο καθαρά, να διαβάζει πως κάθε μέρα σε ερωτεύομαι περισσότερο;

Πότε φώναξα εγώ πως είμαι ερωτευμένη;

Όχι. Δεν είμαι εγώ αυτή που τα γράφει αυτά.

Σε ένα παράλληλο σύμπαν, έχω προβλήματα. Μέσα στην εξεταστική, παλεύω να διαβάσω, παλεύω να συγκεντρωθώ, ξενυχτάω και αγχώνομαι μπροστά στα βιβλία. Σε ένα παράλληλο σύμπαν, θρηνώ για μια φίλη που έφυγε μακριά -άτιμη κρίση, άτιμη χώρα που διώχνεις τα παιδιά σου, άτιμο skype που ποτέ ποτέ ΠΟΤΕ δεν είσαι αρκετό!
Και σ' ένα άλλο σύμπαν -να 'ναι άραγε το δήθεν πραγματικό ή κάποιο τρίτο της φαντασίας μου;- σ' έχω πλάι μου. Κι όταν είμαι αγχωμένη, μ' αγκαλιάζεις και με ηρεμείς. Κι όταν κλαίω, με φιλάς ξανά και ξανά. Κι όταν έρχομαι σε σένα κουρασμένη και άυπνη, μ' αφήνεις να κοιμάμαι στην αγκαλιά σου... να ξυπνώ απ' τα φιλιά σου.. και να σε βλέπω να με παρατηρείς και να χαμογελάς..

Με τρομάζεις. Κι εγώ με τρομάζω. Γιατί σου έχω δοθεί τόσο πολύ. Γιατί πρώτη φορά νιώθω τόσο έντονα τον έρωτα.

Κι αυτό ακόμα με τρομάζει. Όσα νιώθω για σένα με τρομάζουν.

Μα είναι η αγκαλιά σου το πιο ζεστό καταφύγιο..
Χθες ήταν τόσο όμορφα. Έβρεχε κι εγώ κρυμμένη μέσα στα τεράστια ρούχα σου, καλυμμένη με τα σκεπάσματά σου, είχα κουρνιάσει στην αγκαλιά σου. Δεν μπορώ να βγάλω απ' το μυαλό μου το βλέμμα σου, το άγγιγμά σου.. Είναι οι στιγμές που νιώθω την ευτυχία να μπαίνει σαν αεράκι από το ανοιχτό παράθυρο.. να χαϊδεύει τα πρόσωπά μας.. να προσπαθεί να πάρει λίγη από τη ζέστη που καίει τα κορμιά μας.. Είναι στιγμές που νιώθω πως σ' αγαπάω.
Κι ας λες εσύ ό,τι θες.
Κι ας λένε και οι άλλοι ό,τι θέλουν.




Όχι, δε στηρίζομαι σε σένα. Απλά έχω αφήσει για λίγο το βάρος της καρδιάς μου πάνω σου. Θα ξεκουραστώ και θα την πάρω πίσω.. δε θα σε βαρύνω για πολύ.. δε θέλω να σε κουράσω..



*Αναμφισβήτητα, η πιο χαζή ανάρτηση που έχω δημοσιεύσει ποτέ σ' αυτό το blog.

18 σχόλια:

  1. εμένα μου άρεσε αυτή η ανάρτηση :) καλημέρα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. κι εμένα μου άρεσε...!!!
    Πόσο ωραίο είναι να έχεις κάποιον δίπλα σου!:)
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αχ μακάρι να'σαι πάντα έτσι χαρούμενη :)
    Καλό απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μακάρι πάντα τέτοια αισθήματα να γεμίζουν την καρδιά σου. Μην φοβάσαι να δωθείς στον έρωτα. Δεν υπάρχει τίποτα πιο απολαυστικό. Αν ξέρεις να στέκεσαι στα πόδια σου δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα.

    Να το χαρείς ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ.
      Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.. δεν υπάρχει τίποτα ομορφότερο απ' τον έρωτα..

      Διαγραφή
  5. ..τι πιο ομορφο, απο αυτα τα συναισθηματα...απλα ζηστο, να το χαρεις...γιατι, οτι δεν κανουμε, το μετανιωνουμε :)

    καλη βδομαδα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πολύ όμορφο!
    Σου πάει ο έρωτας... :)
    καλό ξημέρωμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ε όχι και χαζή ανάρτηση^
    έτσι είναι ο έρωτας :)
    φιλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σου εύχομαι πραγματικά ο,τι το καλύτερο !! Με όμορφες,γεμάτες στιγμές και ναι δεν είναι καθόλου χαζή ανάρτηση..
    Και μην τρομάζεις: αν και πιστεύω οτι τώρα είσαι για τα καλά "βουτηγμένη" στα νερά του Έρωτα και το απολαμβάνεις! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ αργοπορημένα, καλό μου Πέλαγος... Δεν ξέρω γιατί δεν είχα δει το σχόλιό σου τόσο καιρό.. (ίσως γιατί μπαίνω πολύ αραιά πια στη blogογειτονιά;!!)
      Είμαι καλά βουτηγμένη, σωστά το μάντεψες... και όσο περνάει ο καιρός βουτάω και περισσότερο...
      Να 'σαι καλά.

      Διαγραφή